Jacques Callot

thumb|230px|Ilustracja z cyklu 20 ''Gobbi'', czyli ''Kalek'' thumb|230px|''Zdobycie Bredy'' (fragment), 1625 thumb|230px|Grafika z cyklu ''[[Okropności wojny (grafiki Callota)|Okropności wojny'']] thumb|230px|''Kuszenie św. Antoniego'' (druga wersja), 1635 Jacques Callot (ur. 1592 w Nancy, zm. 24 marca 1635 tamże) – francuski rysownik i grafik z Lotaryngii, tworzący w stylu manierystycznym.

Początkowo uczył się w Nancy. Od około 1608-1611 roku przebywał we Włoszech – najpierw w Rzymie, gdzie uczył się u rytownika Philippe’a Thomassina, a później we Florencji, w której pracował dla Medyceuszy. W 1621 roku powrócił do rodzinnego Nancy, skąd wyjeżdżał m.in. do Paryża i Brukseli. Definitywnie w Nancy osiadł w 1632 roku i zapewne był świadkiem zajęcia księstwa Lotaryngii przez Francuzów; najprawdopodobniej to właśnie to wydarzenie z końca wojny trzydziestoletniej doprowadziło go do stworzenia cykli ''Okropności wojny'', wyprzedzających o niemal 200 lat cykl Francisca Goi.

Zajmował się niemal wyłącznie grafiką, a jego spuścizna obejmuje ok. 1400-1500 rycin i ok. 2000 rysunków, rozsianych po różnych kolekcjach i muzeach. Jego prace przedstawiały sceny rodzajowe, historyczne, religijne, widoki miasta, portrety, karykatury, postacie z commedia dell’arte, typy ludowe (żebracy, Cyganie). Najwcześniejszą znaną pracą jest rycina z 1607 roku, przedstawiająca Karola III, księcia Lotaryngii. Stworzył kilka cykli graficznych, m.in. ''Gobbi'', ''Pantalone'', ''Capricci di varie figuri'' (1617) oraz dwa wspomniane już cykle ''Okropności wojny'' z lat 1632 i 1633. Jest także autorem ''Kuszenia św. Antoniego'' (dwie wersje), ''Zdobycia Bredy'' (1625), ''Zdobycia La Rochelle'' (1629), ilustracji książkowych i innych.

Jego grafiki charakteryzują się wysokim poziomem, zarówno od strony artystycznej, jak i technicznej. Callot często stosował mocne efekty światłocieniowe i dynamizm. Wykazywał wnikliwą obserwację człowieka oraz umiejętność komponowania scen wielopostaciowych.

Jego bratanek Claude Callot był nadwornym malarzem na polskich dworach królewskich w XVII w. Źródło: Wikipedia