Réginald Garrigou-Lagrange

Réginald Garrigou-Lagrange (Auch, 21 februari 1877 - Rome, 15 februari 1964) was een Frans dominicaan, theoloog, priester en neothomistisch geleerde.

Geboren als Gontran-Marie Garrigou-Lagrange, nam hij bij zijn toetreding tot de dominicanen de naam Réginald aan. Voor zijn toetreding studeerde hij aanvankelijk medicijnen aan de Universiteit van Bordeaux. Daar kreeg hij, naar eigen zeggen, een religieuze bekering na lezing van het werk ''L'homme. La Vie - La science - L'art'' van de Franse katholieke filosoof Ernest Hello. Hij studeerde aan ''Le Saulchoir'', het opleidingsinstituut van de dominicanen in Frankrijk, waar hij na zijn priesterwijding ook enkele jaren doceerde.

In 1909 werd hij naar het Angelicum, in Rome gestuurd. Aan deze dominicaanse instelling voor hoger onderwijs, werd speciaal voor Garrihou-Langrange een leerstoel in de ascetische en mystieke theologie opgericht.

Zijn meest invloedrijke werk is ''Traité de théologie ascétique et mystique. Les Trois âges de la vie intérieure, prélude de celle du ciel,'' dat tussen 1938 en 1939 in twee delen verscheen. In dit werk verdedigt hij de stelling dat contemplatie en de daaruitvolgende mystiek deel uit moeten maken van een waar christelijk leven dat naar heiligheid streeft. Hoofdstuk V (''De algemene roeping tot heiligheid in de Kerk'') van de dogmatische constitutie ''Lumen gentium'', vastgesteld door het Tweede Vaticaans Concilie, leunt op dit werk van Garrigou-Lagrange.

Garrigou-Lagrange maakte deel uit van de wetenschappelijke commissie die het dogma fidei van de tenhemelopneming van Maria voorbereidde. De latere heilige paus Johannes Paulus II promoveerde bij Garrigou-Lagrange. Door Wikipedia aangeleverd